مشخصات فنی و ظاهری پژو پارس

پژو پارس، یا همان پژو پرشیا با کد ایکس۹، یک آفرین ارزشمند از کمپانی خودروسازی ایران خودرو است که بعد از ده سال فعالیت در زمینه تولید پژو ۴۰۵ در ایران، تصمیم به ارائه نسخه‌ای بازسازی شده از خودروهای پژو ۴۰۶ و پژو ۶۰۵ گرفت. این نسخه جدید، یعنی پژو پرشیا، با تغییراتی جذاب و جدید به بازار عرضه شد.

پژو پرشیا به زودی به دلیل مشکلاتی که در داخلی کشور وجود داشت، نام خود را از پژو پرشیا به پژو سفیر و سپس به پژو پارس تغییر داد. این تغییر نام همراه با بهبودهایی در طراحی و امکانات خودرو انجام شد. پژو پارس در نسخه‌های مختلف با تنوع زیادی تولید شده است. مدل‌های ال‌ایکس و ئی‌ال‌ایکس از موتورهای ۱۶ سوپاپ پی‌اس‌ای بهره‌مند هستند و با امکانات پیشرفته‌ای مانند چندین سیستم بهینه‌سازی دیگر ارائه شده‌اند.

تاریخچه تولید پژو پارس از یک اتفاق ساده شروع شد؛ پژو یک طرح مبتنی بر پژو ۴۰۵ را به ایران خودرو پیشنهاد داد تا جایگزین خودروی سمند شود. در ابتدا، این پیشنهاد توسط مدیران ایران خودرو رد شد، اما در نهایت تصمیم گرفته شد تا پژو پارس به بازار عرضه شود، قبل از آنکه سمند وارد بازار شود.

این اتفاق با ورود سمند به بازار، مسیر پژو پارس را مهیا کرد. مهمترین نکته این بود که پژو پیشنهاد نسخه‌ای از پژو ۴۰۶ را نیز داشته بود، اما ایران خودرو خواستار تولید یک مدل خاص برای خود بود و به همین دلیل پژو پارس با نام پژو پرشیا، یک سال قبل از سمند، متولد شد.

این خودرو با تنوع مدل‌ها و نصب موتورهای مختلف از پژو ۴۰۵ گرفته تا موتور زانتیا، توانست در بازار محدود ایران توجه قابل توجهی را به خود جلب کند و ایران خودرو نیز با ارائه گسترده‌ترین انتخاب موتورها، این خودرو را به یک انتخاب محبوب برای مشتریان ایرانی تبدیل کرد.

طراحی پژو پارس

قبل از انجام عملیات فیس‌لیفت، طراحی داخلی این خودرو به همان شکلی که در پژو ۴۰۵ وجود داشت، با تغییرات کمی صورت گرفت. اما پس از اعمال فیس‌لیفت، تغییرات چشمگیری در فضای داخلی آن به وجود آمد. از جمله این تغییرات می‌توان به داشبورد و رودری‌ها با طراحی جدید، افزودن تجهیزات ضروری نظیر ترمز ABS و کیسه‌های هوا، سیستم مدیریت صوتی با دکمه‌های کنترل، سیستم سرمایش متفاوت و استفاده از طرح چوب در برخی از بخش‌ها اشاره کرد.

 

در به‌روزرسانی اخیر، طراحی خارجی این خودرو نیز اندکی تغییر یافت؛ به عنوان مثال از آینه‌های جانبی با طراحی جدید (به شکل راهنمادار) استفاده شد و با این تغییر، چراغ‌های راهنما از بالای گلگیرها حذف شدند. همچنین چراغ روشنایی روز برای پژو پارس مطرح شد.

ایران خودرو، علاوه بر مدل معمولی پارس، نسخه ELX را نیز تولید کرد که دارای سیستم سخنگو، صندلی راننده با تنظیمات برقی و گرمکن، و سیستم سرمایش و گرمایش بود. در برخی نسخه‌ها، حتی سانروف هم به چشم می‌خورد.

آپدیت ظاهری خودرو

برای پژو پارس دو فیس‌لیفت طراحی شد که هیچ کدام از آنها به بازار عرضه نشدند.

اولین فیس‌لیفت پارس در سال ۱۳۸۵ معرفی شد. این عملیات شامل بازطراحی قسمت جلو با چراغ‌های بزرگتر و تغییر در سپر و پنجرهٔ جلو بود. لوگوی پژو نیز از روی پنجره جلویی حذف شده و به‌جای آن، نشان ایران خودرو ظاهر می‌شد. با این حال، این فیس‌لیفت به دلیل مخاطر از دست دادن هماهنگی و اصول طراحی پارس، به تولید نرسید و در نهایت مدل جدید پارس در سال ۱۳۸۸ با تغییرات جدید در رودری و فرمان (برای جایگزینی کیسه‌هوای راننده) و بدون تغییر در ظاهر به بازار عرضه شد.

در تاریخ اخیر، تصاویری از به‌روزرسانی ظاهری این خودرو به صورت آنلاین منتشر شدند. این به‌روزرسانی شامل طراحی جدید آینه‌های جانبی (به شکل راهنمادار) و حذف چراغ‌های راهنما از بالای گلگیرها بود. همچنین بخش‌های مشکی روی سپر و درها نیز حذف شدند. این آپدیت با بازخورد منفی روبرو شد و برخی افراد آن را به پیکان با دسته جوشن تشبیه کردند. با اطلاعات ایران خودرو، این به‌روزرسانی نیز قرار نیست به تولید برسد.

ویژگی‌های فنی پژو پارس

ویژگی های موتور پارس

در قسمت فنی، به موتورهای مختلف پژو پارس می‌پردازیم. در مدل معمولی پارس مدل ۱۳۸۴، از پیشرانهٔ ال۳ استفاده شده است که از سری XU7JP پژو-سیتروئن است و در اروپا با نام LFZ شناخته می‌شود. این موتور یک پیشرانهٔ ۴ سیلندر خطی به حجم ۱٫۸ لیتر با تنفس طبیعی و سوخت‌رسانی تزریقی است. این پیشرانه دارای ساختار SOHC با ۸ سوپاپ و توان ۹۶ اسب بخار در ۵۵۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۱۵۳ نیوتن/متر در ۳۰۵۰ دور در دقیقه است. این موتور توسط رایانهٔ ساژم مدل SL96 (در مدل‌های قدیمی) کنترل می‌شود و همچنین دارای مبدل کاتالیزور با سطح استاندارد یورو۲ است.

در مدل ELX پارس مدل ۱۳۸۳، از پیشرانهٔ ال‌اف‌وای استفاده شده است که از سری XU7JP4 پژو-سیتروئن است و در اروپا با نام LFY شناخته می‌شود. این موتور نیز یک پیشرانهٔ ۴ سیلندر خطی به حجم ۱٫۸ لیتر با تنفس طبیعی و سوخت‌رسانی تزریقی چند نقطه‌ای است. ساختار این پیشرانه DOHC با ۱۶ سوپاپ و توان ۱۱۰ اسب بخار در ۵۵۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۱۵۵ نیوتن/متر در ۴۲۵۰ دور در دقیقه را دارد. مدیریت این موتور توسط رایانهٔ بُش از خانوادهٔ مُترُنیک مدل م‌پی ۷٫۳ به نام Bosch Motronic MP 7.3 انجام می‌شود و مبدل کاتالیزور اصلی آن دارای سطح استاندارد یورو۳ است.

فهرست موتورها بر پایه مدل

• پژو پارس ساده که به‌عنوان پژو پارس سال معروف است (با موتور XU7 L3 8V)
• پژو پارس ال‌ایکس (با موتور TU5)
• پژو پارس با دندهٔ اتوماتیک (با موتور TU5)
• پژو پارس دوگانه‌سوز (با موتورXU7 L3 8V)
• پژو پارس ئی‌ال‌ایکس (با موتور XU7 L4 16V)
• پژو پارس ئی‌ال‌ایکس XUM
• پژو پارس ئی‌ال‌ایکس سفارشی TU5
• پژو پارس ئی‌ال‌ایکس سفارشی XU7P

ایمنی پژو پارس چگونه است؟

گرچه مقامات ایران ادعا کرده‌اند که پژو پارس دارای دو ستارهٔ ایمنی است، اما باید توجه داشت که این ادعاها تاکنون توسط هیچ سازمان بین‌المللی مرتبط با ایمنی خودروها تایید نشده‌اند. به همین دلیل، تخمین‌ها بر اساس اطلاعات موجود، از دریافت یک ستاره از پنج ستاره برای ایمنی این خودرو حاصل شده است. یکی از نقاط ضعف مهم در پژو پارس این است که در هنگام تصادف، میل فرمان و پدال‌ها به درون اتاق وارد می‌شوند. همچنین، بخش‌های بالایی بدنه این خودرو استحکام کافی ندارند که ممکن است در صورت واژگونی به سرنشینان آسیب برساند.

در دفترچه راهنمای این خودرو، در بخش ایمنی، اطلاعات غیرتخصصی مانند دارا بودن کیسه هوا آورده شده است، اما مشتری قابلیت دریافت اطلاعات دقیق در مورد ایمنی واقعی خودرو را ندارد.

پژو پارس دو کیسه هوا برای سرنشینان جلو دارد و با سامانهٔ ترمز ضدّقفل (ABS) و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) تجهیز شده است، اما با این وجود، باید توجه داشت که این خودرو همچنان به عنوان یک خودروی ناایمن شناخته می‌شود.

تا زمانی که استانداردهای گسترده‌ای که به تعداد ۸۵ مورد می‌رسد را نپسندد، ساخت پژو پارس تا اسفند ۱۴۰۲ ادامه خواهد داشت و پس از آن، این خودرو از خط تولید خارج خواهد شد. ایران خودرو نیز سورن پلاس را به‌عنوان گزینهٔ جایگزین برای پژو پارس معرفی کرده است.

منبع: ویکی پدیا